నా కవితకు ప్రాణం నీవు

విషాదం నిండిన మనసులో
సంతోషాన్ని నింపావు
బిడియం తో ఉన్న నాకు
అల్లరిని నేర్పావు
కలలే రాని నాకు
కవితలే నేర్పించావు
వర్ణాలు తెలియని నాకు
నీ రంగుల స్వప్నం చూపించావు
నా కవితకు ప్రాణం నీవు
నిను విడిచి ఉండలేను

నీ కోసం

ఉదయించిన సూర్యున్ని అడిగా
నీవు క్షేమమా అని
చల్లగా వీచే గాలులను అడిగా
నీ చిరునవ్వులు ఏవి అని
పున్నమి వెన్నెల వెలుగుని అడిగా
నీ మంచి మనస్సు ఎక్కడని
వనం లోను పూలను అడిగా
నీ పరిమళం ఏది అని
ఆకాశం లో మబ్బులను అడిగా
నీ జాడ ఎక్కడ అని
కనిపించిన ప్రతి శిలను అడిగా
నీవు ఎక్కడ అని
సెలయేరు సవ్వడిని అడిగా
నీ మువ్వల సవ్వడి వినాలని
నీతో మాట్లాడాలని
కన్నిళ్ళు ఇంకిన మనసుతో
నీ కోసం ఎదురు చూస్తున్నా

నీ తోడు కావాలని

మొన్న కనిపించిన
నీ అందం నన్ను
మరపింపచేసింది
నా కనుపాపలలో
నీ రూపం
విడిచివెళ్ళనంటుంది
రెప్పల మాటున
అది దాగుండిపోయింది
నిదురలోనూ
నీ ప్రతిబింబం నన్ను
తట్టి లేపింది
నీ వెంటే నేనున్నానంటూ నన్ను
పలుకరించింది
నా ఉచ్చ్వాస నిశ్వాసలోనూ
నీ పూల పరిమళం
పూరించివేసింది
ప్రతి నా శరీరపు
ప్రతి అణువునూ అది
మత్తెకిస్తూంది
నా గుండె చప్పుడును
నీ చిలిపి అల్లరి
బందించివేసింది
ప్రతి లయ నీ తోడు
కోరుకుంటూంది
దూరంగా ఉన్న
మన తనువులు
దగ్గరవ్వాలని
ఒక్కటైన మన హౄదయం
ఆశపడుతుంది